Klasa 7A

Aby opisać co planujemy lub co mamy zamiar zrobić w przyszłości możemy użyć czasu Present Continuous (to ten z be+ing) albo konstrukcji be going to po której stosujemy czasownik bez żadnych końcówek, w wersji podstawowej. Różnica między nimi jest niewielka, ale jednak dobrze ją znać. Przyjrzyjcie się przykładom:

I’m not leaving home tomorrow. Jutro nie wychdzę z domu.

Użyłam tutaj czasu Present Continuous, bo ten plan na pewno zrealizuję. Po polsku też używam czasu teraźniejszego i przez to ten plan wydaje się bardziej realny. Po prostu nie wychodzę i już. Choćbym może chciała inaczej.

I’m going to read a book tomorow evening. Jutro wieczorem mam zamiar poczytać książkę.

Tutaj konstrukcja be going to oznacza, że moja intencja nie ma jeszcze 100% szans na realizację. Jeśli będę zbyt śpiąca to pójdę spać i nie poczytam, albo okaże się że jest ciekawy film w tv to może jednak obejrzę go zamiast czytać. Po polsku też mówiąć, że mam jakiś zamiar nie oznacza to, że nie ulegnie on jakiejś zmianie.

W celu przypomnienia sobie obu tych form wyrażania planów i intencji(twierdzenie, przeczenie, pytanie, odmiana) odsyłam do podręcznika na str. 129

A teraz krótkie zadanko. Tym razemNIE na ocenę. Przepiszcie je proszę do zeszytu. Poniżej tekst z lukami, w które należy wpisać włąściwą formę wyrazu z nawiasu. W pierwszej części tekstu Pozytywny Paweł porównuje swoje miasto do innych, trzeba więc użyć stopnia wyższego lub najwyższego przymiotnika w nawiasie. W drugiej części Pozytywny Paweł opisuje swoje plany na przysłość, więc czasownik z nawiasu ma mieć formę czasu Present Continuous lub ma być użyty z konstrukcjąbe going to. Pamiętajcie, żeby czytać ze zrozumieniem cały tekst. Łatwizna, czyli easy peasy lemon squeezy

Odpowiedzi na dole strony

A czy Wy też myślicie tak pozytywnie o swoim mieście?