Cechy powieści lub opowiadania detektywistycznego:

Morderstwo w Orient Expressie

osnucie tematu utworu wokół śledztwa prowadzącego do odkrycia sprawcy popełnionej zbrodni;

wprowadzenie jako bohatera pierwszoplanowego detektywa - amatora prowadzącego śledztwo na własną rękę;

prowadzenie narracji pierwszoosobowej; narrator, podobnie jak czytelnik, ma ograniczoną wiedzę o świecie przedstawionym;

odwrócenie porządku fabuły, sięgającej coraz bardziej wstecz;

przestrzeganie zasad kompozycyjnych utworu (rozpoczyna się on od przedstawienia zbrodni, następnie czytelnik śledzi, w jaki sposób zbierane są dowody przestępstwa, poszukuje wraz z głównym bohaterem wskazówek, stara się wraz z detektywem odkryć sprawcę, by na końcu utworu poznać rozwiązanie zagadki, które musi być racjonalne i realistyczne);

wprowadzenie niespodziewanego zakończenia (często zbrodniarzem okazuje się człowiek, którego nikt o to nie podejrzewał);

wykorzystanie przy prowadzeniu narracji metody dedukcji, czyli wyciągania wniosków (odkrycie zbrodni z przesłanek (faktów);

przestrzeganie zasady realizmu;

przedstawienie świata, w którym śledztwo ujawnia prawdę, a zbrodnia zostaje ukarana

występowanie ograniczonej liczby postaci umożliwiające pełne poznanie bohaterów;

ograniczenie elementów świata przedstawionego zarówno w sensie liczby poszlak, osób podejrzanych jak i przestrzeni;

Najsłynniejsi literaccy detektywi - amatorzy: Sherlock Holmes, Herkules Poirot, panna Marple.

Przygody Sherlocka Holmesa, Morderstwo w Orient Expressie.